ЧАТАЛ (Троянский I: 435) «вилка; кол, раздвоенный в одном конце (употребляемый в различных целях)» < гом. кыпч., к. нуг., к.-балк. шатал, кар., кр.-тат., төр. çatal id., ком. чатал «сука; кәҗә (утын кисү өчен аяклы җайланма); көймә сөлтәре (бигрәк тә дугасыман терәк)», алт. чатан «чатлы багана» ← чат I . К. ш. ук чыгт. (әт-Төхфәт: 39) чатал «чатал» ~ төркм. (Мухамедова 1973: 187) чатал «бот төбе». Чатал сүзе гар. һәм фар. телләренә дә алынган. К. Чатан. Добр. çatal тур. Dobr. I: 482–483 (Дунай дельтасындагы тармаклар шулай атала икән).