ЧАРШАУ[чаºршаw] «плотная занавес» ~ башк., нуг., каз. шаршау > чув. чаршав, мар. чарша, чаршау, чаршо, морд. Э. чаршав id. < фар. чāдыршāб, чāдри-шāб «кечкенә чатыр, төнге чатыр» сүзеннән (ЛТ I: 124; Радлов III: 1870); чаг. ш. ук кар. гаг. чарчов, чаршаф, госм. чаршаw «чадра; җәюлек, җәймә; квадрат тукыма кисәге» – төп мәгъ. «дүрткел, дөртпочмак». Федотов II: 393. Диал. чаршаулы, чаршаусыз. Башк. телендә шаршау – пьесадагы «пәрдә».