ЧАРА II«средство, способ» < гом. кыпч. чара (нуг., каз., к.-калп. шара, башк. сара) id. < фар. чāрä (> төр. çare) «чара» – төбендә «нәрсәгә, нигә» дигән сүздән. Zenker: 340; Räsänen 1969: 100 һ.б. Чаг. бичара.

Дерив.: чарасыз .