ЧАҢКЫЛДА-У, чаңгылда-у «резко звенеть (о пиле и др.)» ← чаңқыл, чаңғыл ← чаң (к. Чаң III ). Чаг. яз. монг. čanggilǯa- > хәз. монг. цангина- ~ эвенк. (ССТМЯ II: 375) чаγֹълֹън- «чаңгылдау». К. ш. ук тат. чаңгыл-чоңгыл ~ гом. төрки (төр. һ.б.) чаңгыл-чуңгул «көчле һәм күптөрле чың, металл шалтыравы», тат. һ.б. чаңгыр-чыңгыр «бераз тоныграк шалтырау».