ЧАНАК, чанач (Будагов I: 488) «скула, висок» ~ кырг. чанақ, каз. шанақ «баш сөягендә күз оясы», чыгт., аз., кр.-тат. чәнак, чанак «баш сөяге, чирәп; купы; чиләк», госм., үзб. (ЎХШЛ: 293) чанақ, каз. шанақ «кыллы музыкаль әсбап резонаторы; тегермән каушасы», уйг. чанақ «кабырчык; тегермән ташы тишеге; баш сөягендә күз чокыры», бор. төрки (ДТС: 138) čanaq, (Мухамедова 1973: 187) чаанақ «агач купы». К. ш. ук яз. монг. sinaγa > хәз. монг., бур. шанаган «чүмеч, уҗау» ~ эвенк. (ССТМЯ II: 395) чинака id. Рус. ченак, чинак, чанак, шанага «агач кашык, чүмеч» тур. Аникин: 655, 689 (әдәбият күрсәтелә). К. Чинак. Яңак белән бердәй түгел.

«Баш сөяге ~ купы, чүмеч, чүлмәк» мәгъ. күчеше типологик күренеш, чаг. Чирәп.