ЧАЛЫМ «черта (лица)», «характер» ~ төр. çalım «кылыч йөзе, кыланыш», нуг., каз. шалым, тув. салым «учлам; тотыныш» (шуннан нуг. шалымлы, каз. шалымды, тув. салымнығ «елгыр») ← чал- (аның «эләктерү; күреп алу» мәгънәсеннән). Гомумән, төрки телләрдә чалым бик төрле мәгъ. очрый; ихтимал, чал-у сүзенең «сурәтләү» мәгъ. булгандыр, к. Чалпу.