ЧАЛПАК, чалпа (Будагов: 462) «высыхающая лужа; остаток мелкого озера в пору засухи» ~ аз. чалпак, чалбак «ялангач, аз гына йоннары калган», бор. төрки (ДТС: 137) čalpaŋ, čalpaq «былчырак», calpuš «ябышкак», чыгт. чалпуқ «былчырак». Чаг. чув. чаплак «ялангач» (бу сүз тат. сөйләшләрендә дә очрый, шуннан рус. чаплашка «кырылган башка киелә торган кәпәч). Монда төрле тамырлар булырга мөмкин, к. Чалпа, Чалчык I, Чәлпән.