ЧАЛПА, себ. (Тумашева: 233) цалба, «наглый, нахальный; невежественно бесстыдный» ~ башк. салпа, каз. шалпы id. (барысы да хатыннар тур.), кырг. чалпоо «чәмән (ат тур.); тотнаксыз, ярсып, кычкырынып китүчән». Тәкълиди тамырдан булса кирәк.

Дерив. (ТРС II: 558; ЗДС: 726) чалпай-у «нык симереп, чалшаю (хатыннар тур.)».