ЧАЛ, диал. цал «седой; седина; седой старик», (ЛТ I: 177) «чёрно-белый» > чув., мар. чал «чал, чаллык; яфраклар саргаю» < гом. кыпч., алт., уйг., угыз. чал (> башк. сал, тув., нуг., каз., к.-калп. шал) «чал; саргылт, соры» ~ бор. төрки (ДТС: 137) čal «аксыл» ~ яз. монг. čаγ, čа «якты, ак, аксыл» тамырыннан; шуннан ясалган бик күп сүзләр тур. ССТМЯ II: 381–388. Рус. чалый «чал (ат төсмере)» тур. Аникин: 640–641 (арытабангы әдәбият күрсәтелә). К. Чаган .

Дерив.: чаллы, чалсыз; чалар-у.