ЧАКЛЫ, диал. (ТТДС I: 471; Махмутова: 223; Рамазанова 1992: 109) цаклык, чаклык, цәклек, чаклым, «до (кого, чего, какого времени)» < гом. кыпч. чақлы > башк. сақлы, сақлық, сақлым, (БТДҺ: 267) сақтым, нуг., к.-калп. шақлы, каз. шақты, кырг. чақты < чыгт. (Будагов I: 459) чақлық, чақлығ, чағлық id. ~ төр. çağlı id. (зурлык тур. гына); чув. чул < чулĕ, чол < чолă > мар. чоло «чаклы, кадәр; чамасында» болг. теленнән, чув. чухлĕ, чухне (к. Ашмарин XII: 238, 241) тат. теле тәэсирендә килеп чыга ала. Сүзнең тамыры чақ < чағ «чама».