ЧАК IV(ТТДС I: 471, 500) «плохой, неважный; худой, хилый, тощий», чәк (ДС I: 222) «мало, впору» диал. – тат. чаклы (к. ТТДС I: 472), башк. (БТДҺ: 267) сақлы «уртача, шәп түгел; чамалы» ~ алт. чак «начар; сугыш хәле», кар. чаклы, цаклы «зыян, зыянлы» сүзеннән эллипсис: чак – бу сүзләрнең тамыры буларак – «соңгы чик, чама, үлчәм; үлчәүгә калган»; чув. чох > чух «чак, шәптән түгел» болг. теленнән; чаг. төр., фар. çak, çaq «сәләмә; ярыклы», к. ш. ук мар. (Саваткова: 184) цäкын «начар, чак; ябык». К. Чак I, Чак II.

Дерив.: (Остроумов 1972: 132) чагай-, чаклан- «начарлану», чаклык «начарлык».