ЧАЙПА-У, чайпы-у «расплескать; ополаскивать» < гом. кыпч.: кар. цайпа-, цайпы-, чайпа- «себереп төшерү, җимерү; гайбәтен сөйләү», алт. чайба- id., хак. сайба- «чайкау; болгату» һ.б. ← себ. цай-, чай-, башк. сай- «чайкау, юу», алт., хак. диал., тув. чай- «чайкау», үзб. чай- «чайкау, су кертү», угыз. чай- «су белән юдыру» һ.б., к. ш. ук башк. сайын- ~ угыз. чайын- «су керү, коенү»; к. ш. ук алт. дьайқа-, йайқа- «чайкау, чайпу», төр. calka- «чайкау». Мисаллардан ук күренгәнчә, чай//җай тамыры ономопоэтик характерга ия һәм чал//җал тамырына якын тора. Räsänen 1969: 93 (төрле, безнеңчә, шикле сүзләр белән чагыштыра).

Дерив.: чайпал-у, чайпыл-у (бүтән юн. формалары кулланылмый), чайпылыш.