ЧАГА I, диал. цага (ТТДС I: 466, 470) «детёныш животных (особенно – овец)» < гом. кыпч. (ләкин сүзлекләрдә теркәлми) чаға, нуг., каз., к.-калп. бала-шаға, кырг. бала-чақа «бала-чага», каз. шаға «кызчык», шақа «яшь бала, бәби, нәни», чыгт. (Будагов I: 458) чāға «карга баласы», төр. çağa, төркм. чага [чā], монг. чақа «бала, сабый» – киң таралган мәдәни сүз, к. фин-угор. čaka «бәрән, бәти», морд. сава, сäйä «кәҗә», кор. čaga «бала», бор. ир. chägä «кәҗә», chagah «тәкә», рус. (< төрки) чага «кырнак (кыз)». Joki 1973: 317; Фасмер II: 309.

Дерив.: чагала-у «бәрәнләү» (ихтимал чагалы, чагасыз, ләкин бу сүзләр теркәлмәгән).