ЧАБЫК (чыбык-чабык парлы сүзендә) «хворост» ← чап-у II (к.) «селтәнеп кискәләү» сүзеннән, әлбәттә, к. каз., к.-калп. шабық «китмәнләү; утау», кырг. чабық «китмәнләү эше; пакус» һ.б.ш.