ҺАВА[һаºwа] «воздух» (һавалар «погода») < гар. һäwā’ «һава; җенси дәрт, инстинкт; тәкәбберлек, минминлек». Будагов II: 316. К. Һавалан-у.

Дерив.: һавалы «тәкәббер, масаючан».