ХУТ IIсөйл. «ход» ~ чув., мар. һ.б. хут < рус. (гом. слав. сүзе).

Дерив.: хутлы «яшы йөри, йөгерә торган», хутсыз; фраземалар: хутка китү; эш хутта һ.б.