ХОДА’ВӘНДӘ[хŏдаwәндә] «о боже милостивый (употребляется при уповании на Бога, как восклицание при жалком зрелище, событии, а также при виде необычайной красоты ребёнка, девушки и т.д.)» < фар. х̣удāwäндū, х̣удāwäндäн id., х̣удāwäнд «үзе яшәүче, үзе булучы» (х̣ӯд «үзе» һәм äwäнд «килүче, торучы, яшәүче»). К. Хода. Будагов I: 530.

Тат. сөйләшләрендә һәм хәз. әд. телдә дә ходабәндә дип әйтү һәм язу очрый. Ләкин фар., төр. һ.б. чыганакларның берсендә дә худабäндä дип язылмаган һәм язылмый. Элекке (революциягә кадәрге) әдипләребез дә бу сүзгә бәндә сүзен кыстырмаганнар.