ХӘЯ[хәйа] «стыд; приличие» < гар. хäйā’ «хәя, яшәү кагыйдәсе» ← хйй «яшәү» тамырыннан. Шуннан ук хәят «яшәү, тормыш, җанлылык».

Дерив.: хәялы, хәясыз (киң кулланыла).