ХӘТӘР, диал. қәтәр «опасный, опасно» > мар. удм. кäтäр, катар, чув. хатар, хатер id. (Бу сүз барча мәзкүр телләрдә «бик тә, гаять» мәгъ. дә кулланыла, к. Сергеев 1971: 78) < гар. х̣ат̣ар id., к. Хәтер.

Дерив.: хәтәрле, хәтәрсез (→ хәтәрсезләндер-ү); хәтәрлән-ү; хәтәрлек һ.б.