ХӘСТӘР, себ. (Тумашева 1992: 122) қастәр «мера, мероприятие; усердие, рачение; забота» < фар. хāсдāр «теләге булган; омтылышлы (кеше)» > чув. хастар «тырыш, булдыкды, сәләтле» (чув. сүзенең мәгънәләре фарсычаныкына якынрак) Федотов II: 313–314.

Дерив.: хәстәрле, хәстәрсез; хәстәрлә-ү, хәстәрлән-ү; хәстәрчелек; хәстәрчел.