ХӘЛ I«положение, состояние; мощь, сила» ~ чув. хал, удм. кал, мар. кал, кäл, ал (Упымарий: 20, 65) id. < гар. хāл׳ id. К. Халь.

Дерив.: хәлле, хәлсез; хәллән-ү.