ХӘЕРЧЕ «нищий; просящий милостыню» > мар. (Гордеев 1973: 33) кайырче, чув. (Сергеев 1968: 77) хайăрçă id., к. ш. ук кырг. кайырчы, уйг. хәйрчи id. К. Хәер.

Дерив.: хәерчелек; хәерчелән-ү.