ХӘЕР[хәйĕр] «добро, благо; милостыня», в значении союза и модального слова «хотя, хорошо еще, что...» < гом. кыпч., уйг., угыз. хайыр, хайр (> нуг., каз., кырг. кайыр), уйг. хәйр id., кайбер телләрдә «ярый, хуш», «хуш, сау бул», төр. hayır «юк, алай түгел» һ.б. < гар. х̣айр id. Төрки телләрдә бу сүз күп мәгънәле.

Дерив.: хәерле (> удм. кайырлы), хәерсез; хәерлек ; к. Хәердога, Хәерхаһ, Хәерче, Хәйрия.