ХӘБӘР «весть, известие», в грамматике – «сказуемое» > мар. диал., удм. диал. кабар, кäбäр ~ чув. хапар, хыпар id. < гар. х̣абäр id. ← х̣бр «белешеп тору», шуннан ук иске әхбарат «хәбәрләр, яңалыклар; мәгълүмат», мөхбир «журналист, корреспондент». Будагов I: 529; Федотов II: 381.

Дерив.: хәбәрле, хәбәрсез; хәбәрлек (грамматик термин); хәбәрлә-ү, хәбәрләш-ү; хәбәрче; хәбәрчелек. К. Хәбәрдар, Хәбәрнамә .