ХАРАП, диал. хәрәп «прямо беда; всё пропало; ужасно; очень» > удм. карап, мар. кäрäп, кäрап id., чув. диал. харап «бик; бик тә» (Сергеев 1971: 78) < гар. х̣арāб id. К. Әреп, Хәрабә, Хәрби. К. Будагов I: 530.

Тат. телендә дә, мар., удм. телләрендә дә бу сүз составлы фигыльләр ясалуда актив кулланыла. Кире мәгъ. сүзнең «шәп, бик» мәгъ. алуы хәтәр сүзендә дә күзәтелә.