ХАНТАМА (ТТДС II: 335) «горячее желание, вожделение», (Тинчурин; Исәнбәт II: 210–211) «кураж, самохвальство» ~ к.-калп. қамтама id. < хан тәмгы («ханлыкка, өстенлеккә дәгъва итү») сүзеннән. К. Ә. Ясәвидә: Хантамғылық берлә юлга кермәң, дуслар (41 хикмәт).

Дерив.: хантамалы, хантамасыз «дусларча ачыктан-ачык (сөйләшү, нәчәлник һәм куласты кешеләр тур.)»; хантамасын салу «бөтен ихтыярын салу», фантамага ~ хвантамага калу (к. ЗДС: 696) «аптырашка яки гаҗәпкә калу» (хантама > хвантама > фантама чув. теленә хас).