ХАҖӘТ, диал. хәҗәт, қәҗәт «потребность, необходимость» < гар. хāҗäт id. ← хwҗ «кирәк булу» тамырыннан; шуннан ук Ихтыяҗ, Мохтаҗ. К. ш. ук Әҗәт . Будагов I: 510.

Дерив.: хаҗәтле, хаҗәтсез; хаҗәтлек; хаҗәтханә; хаҗәтлән-ү (иске сүз). К. Әҗәт.