ФЕТНӘ «мятеж, бунт», сөйл. «возмутитель спокойствия, беда (о человеке)», иск. «красавица (как предмет споров)» < гар. фитнä «явызлык» ← фтн «начар хәлгә дучар булу» (чаг. иске тат. мәфтүн «онытылып сокланган, башы-күзе әйләнгән»).

Дерив.: фетнәле; фетнәчел; фетнәчелек.