ФӘКЫЙРЬ[фәқир] «бедный; бедняк» < гар. фäқūр id. К. ш. ук тат. диал. фақыр «бичара, мескен». К. Бахыр. Будагов I: 787 (сүзнең төрле тарихи мәгъ. күрсәтелә).

Дерив.: фәкыйрьлек, фәкыйрьчелек; фәкыйрьлән-ү, фәкыйрьләш-ү.