ФАЗЫЙЛӘТ, фазиләт «благо; достоинство» (хәз. тат. әд. телендә шул мәгъ. бүтән сүз юк!) < гар. фäд̣ūлäт id. ← фд̣л «югары сыйфатта булу» тамырыннан, шуннан ук иске тат. фазыйль, фазыл. ГТРС: 622–623.

Дерив.: фазыйләтле, фазыйләтсез һ.б.