ҮЧӘШ (ДС I: 259), диал. (Тумашева 1992: 231) үцәш «упрямый; капризный, злобствующий» > удм. öчес id. < гом. кыпч., чыгт. öчеш, алт., кырг. öчöш, тув. öҗеш, хак. öчес, як. öсöс һ.б. < бор. төрки (ДТС: 376) öčäš >> төр. öсеş «үчегүчән, ярсулы һ.б.ш.» ← (чыгт. һ.б.) öčä-, алт. öчö- ~ чув. вĕче-, вĕчче- «үчләнү, үчләшү» (к. Федотов II: 121) фигыленнән ясалган исем сүз. К. Үчәш-ү.