ҮТҮК, үтек, үте «утюг» > мар. (Исанбаев 1978: 31) öтык, удм. (Насибуллин: 143) учуг id. Үтүк яңгырашы русчадан булса кирәк, гомумән исә бу сүз төрки телләрдән таралган, к. Өте. Фасмер IV: 177; ЭСТЯ I: 641; Аникин: 596–597.

Дерив.: үтүкле, үтүксез; үтүклә-ү.