ҮТ-Ү, себ. (Дмитриева 1981: 171) öйт-ү «проходить, пройти; проникать; иметь сбыт (о товарах); быть достаточно острым» ~ чув. вит- id. ~ гом. кыпч., алт., уйг., угыз. öт- < ööт- «үтү; гомер үткәрү, яшәп яту» ~ бор. төрки (ДТС: 391) öt- «үтү», бор. тат. (Колшәриф телендә) үт-ү «гафу итү» (чаг. кич-ү ~ фар. гаштан «үтү; кичерү») һ.б. Бу фигыльнең исем нигезе дә билгеле: бор. төрки, урта төрки (Радлов I: 1259; ДТС: 366–367) öt, öd «вакыт; заман; закон; үткел». Будагов I: 112; ЭСТЯ I: 554–555; Мухамедова 1973: 138, 141; Федотов I: 127 (чув. витер- «үткәрү» > мар. витер- id. тур.; гомумән, чув. вит- < болг. *wит- «үтү» булса кирәк).

Дерив.: үтел-ү, үткәр-ү (үзенчәлекле йөкл. юн. формасы); үткен, үтмәс (кисү кораллары тур.); үткер (төрле мәгъ.). Үтә, Үтемле, Үткел.