ҮТКЕЛ «проход, перевал», (Гиганов) «брод» ~ каз., кырг. өткәл, öткел, чыгт. (Будагов I: 111) öткäл, откүл id., ш. ук «кичү» үт- < öт- «үтү» фигыленнән төрлечә ясала ала. Күп гасырлар дәвамында туктаусыз диярлек тау-чагыллар кичеп яшәгән төрки халыкларда мәзкүр мәгъ. бүтән сүзләр дә бардыр. Башк. үткеүел «хәтәр үткелдә дежур торган кулавыз» монг. телләреннән шикелле.