ҮТЕЧ, миш. үтец «заем, долг» (үтечкә «в должок», обычно о долгах незначительных, обыденных), «прокат» < гом. кыпч., к. башк. үтес, куман. öтүнц, чыгт., бор. төрки (ДТС: 393) ötunč «үтеч; үтенеч», төр. ödünç һ.б. (к. Радлов I: 860, 1266–1267) беренче карашка үтеч < үтенеч кебек, ләкин чыгт. (Поппе 1938: 103) öntüč, кар. öткюнч, бор. төрки (ДТС: 392–393) ötinč, ötkünč, öütkünč «үтеч»: монда künč «бәя; бәяләү» (сугд сүзе түгелме икән?) Ягъни үтеч < бор. төрки (ДТС: 393) ötüg «үтенеч» + künč «бәяле нәрсә» булып чыга. Чаг. Үтә-ү. ЭСТЯ I: 505–506. Мухамедова 1973: 141 (төркм., төр. телләреннән мисаллар китерә).