ҮТЕР-Ү «убить» < иске тат., башк. үлтер-еү, себ. үлтүр-ү id. – үл-ү (к.) фигыленең йөкл. юнәлешеннән -л- редукцияләнеп килеп чыккан (чаг. китер-ү < килтер-ү, күтәр-ү < күлтәр-ү, утыр-у < ултыр-у ); öтир- кайбер кыпч. телләрендә дә очрый; уйг. öтүр id., чув. вĕлер- ~ як. öлöр- «үтерү», күрәсең, бор. бер формадан. К. Үл-ү.

Дерив.: үтерел-ү, үтереш-ү, үтерт-ү; үтереш; үтергеч.