ҮТЕМЛЕ «ходкий (о товаре); авторитетный, веский (о слове)» > чув. витĕмлĕ id. < гом. кыпч. öтимли, öтүмлү, каз., к.-калп. öтимди, кырг. öтүмдүү ~ уйг. отүмлиг һ.б. id. ← үтем < бор. төрки öтүм «үтем, үтү күренеше» (бу сүз тат. телендә сирәк кулланыла). Үтемсез сүзе дә гом. кыпч. һәм гом. уйг. характерга ия. Федотов I: 128. К. Үт-ү.