ҮС-Ү, себ. (Дмитриева 1971: 170) öйс-ү «расти, вырастать; умножаться» < гом. төрки, монг. öс-, башк. үç-, хак. диал. ööс- id. ~ яз. монг. ösü-, тунг. исэв-, маньч. фүсэ- «үсү» (мәгъ. структурасы үзгәрешсез килә); чув. үс- (ÿс-) < тат. булса кирәк. ЭСТЯ I: 552–553; Федотов II: 301–302.

Дерив.: үсен-ү, үсеш-ү, үстер-ү (һәркайсы аерым үзенчәлекле мәгънәләргә ия); үсем, үсемлек; үсенте һ.б. К. Үсмер.