ҮРТӘ-Ү «дразнить; специально раздражать кого», диал., башк. «сжечь дотла» < гом. кыпч., чыгт. һ.б. öртэ-, уйг. öртә-, кырг., алт. öртö- һ.б. < бор. төрки (ДТС: 389) örtä- «үртәү, үчекләү; чүп яндыру» ~ монг. öрдэ- «яндырып җибәрү» (төрки телләрдән) ← öрт- (к. Үрт ). Һәр төрки телдә бар.

Дерив.: үртәл-ү, үртән-ү, үртәш-ү; үртәгеч, үртәвеч.