ҮРНӘК, диал. үрник «пример, образец; узор, шаблон узора» ~ башк. (БТДҺ: 363) үрәнәк < төр., угыз. öрнәк, йүрнәк, кырг. öрнöк id. Будагов (I: 127) заманыннан бирле әрм. orinak < пәһл. örenk id. сүзеннән дигән фикер йөри, к. Haydar Ediskun 1968: 186–192; аныкы ук Sayın Emin Bayraktaroğluna açık mektüp // Dil yazıları, Ankara, 1974: 76–78; ЭСТЯ I: 549–550. Ләкин М. Рясянен (Räsänen 1969: 375) бу версияне кабатламый. Безнеңчә дә, үрнәк төп төрки сүз, к. башк. (БТДҺ: 363) үрнәк «бизәк; әвернә (!)» < *әwернәк; к. ш. ук ком. öрнек «курпы, үсенте; ябае (коелган игеннән шытым)» ← öр- «үрү, шытып чыгу» (к. Үр-ү). Этимоны * öргүн-нәк «үсентеләрнең берсе» яисә «күп боҗраларның («вензельләрнең») берсен (-нәк күпләп булучан нәрсәләрнең берсен белдерүчән кушымча) була ала.

Үрнәк < öрнәк күрше телләргә дә алынган. Гар. урник «үрнәк» кыпч. әд. теленнән.