ҮРГЕ-Ү (Радлов I: 1839; ДС III: 216) «успешно развиваться; умножаться; плодиться» ~ чыгт. (Будагов I: 123) үрки-, үрги- id., кырг. öргү- «ял итеп, көчәю, хәлләнү» – Үр-ү II (к.) белән баглы булса кирәк (ихтимал ки, үрек- < öрүк- «үрегү, үргү» – үр- < öр- фигыленең интенсивлык дәрәҗәсе).

Дерив.: үргел-ү, үргет-ү («юнәтү, булдыру» мәгъ. кулланыла); үрген (?), үргенте, башк. (БҺҺ II: 280) үргенде «курпы, үсентеләр; үрчем, артыш, табыш».