ҮҢ-Ү (без теркәдек. – Р.Ә.) «изменяться в цвете, терять яркость цвета, поблекнуть» < бор. төрки (ДТС: 386) öŋ- id., монг. öңгүй-лэ «уңышлы булу». Үң- ~ үң (öң- ~ оң-) вариантлылыгы бор. яз. телләрдә үк күзәтелә. Тат. телендә уң-у («удаваться») сүзе белән омонимлыктан качарак, үң-ү сүзен активлаштырырга кирәк. К. Уң-у II.

Дерив.: үңел-ү ; башк. (БТДҺ: 362) үңкеү «хәлсезлектән, картлыктан агарып беткән (карт-коры тур.)» – ихтимал, *үңек-ү формасыннандыр.