ҮҢ (юл үңе сүзендә, ш. ук Үнәре үңгә тарта, холкы түңгә тарта мәкалендә) «передняя сторона, направление, перёд; то, что перед глазами» < гом. кыпч., чыгт., уйг., тув. һ.б. öң < бор. төрки (ДТС: 385–387) öŋ «үң; йөз төсе, йөзлек һ.б.», к. ЭСТЯ I: 532–536 (Э.В. Севортян монда ике аерым исем нигезен һәм бер öң- «алгарак бару, алга елышу» нигезен аерып карый). Уйг. (Радлов I: 1205) öңү «каршы як» öң сүзенең өченче зат тартым формасы булса кирәк. Бор. төрки яз. телләрдә öŋ һәм хәз. төр. телендә ön, önk бик продуктив нигез. Чаг. ш. ук Ум, Уң, Үңгә, Үңер.

Дерив.: (Тумашева 1992: 162, 229) öңнү «үзенчәлекле төстәге; аеруча яхшы», үңки «нәкъ үзе».