ҮКТӘМ «гордый; хранящий своё достоинство» < гом. кыпч., уйг. һ.б. öктэм < бор. төрки (ДТС: 379, 381) ögdäm, ögtäm id. ← ög, ök «акыл, фикер», ög- «мактау» (бу тамырлардан күп сүзләр ясалган). К. ш. ук төркм. öкдöм «батыр, куркусыз», к. ЭСТЯ I: 518–519 (тат. сүзе искә алынмый).