ҮКСЕЗ, диал. (ДС III: 214) өксĕз «(полный) сирота» > мар., удм. öксыз id. < гом. кыпч., к. башк. үкһеҙ, нуг., каз., к.-калп. öксиз, öксĕз [өксiз], кырг., к.-балк., төр. öксүз «үксез; анасыз» ← бор. төрки ök, ög «тәрбияләгән ана» – ихтимал ök, ög «акыл, уй» сүзе белән бердәй тамырдандыр, чаг. хак., шор. (Радлов I: 1190) öксүс «акылсыз». Кр.-тат. телендә öklĭ «ата-аналы». Чаг. Үги. ЭСТЯ I: 521.