ҮКӘЛӘ-Ү (ДС I: 256), үкә-ү (ТТДС II: 406) «разминать ладонью, растирать, обвалять» ~ каз. үк- id. Чаг. башк., каз., кырг., үзб. уқала-, нуг., ком., төркм. увкала- id. ← ув-, ов-, оғ- «уу».