ҮЗЛЕ «клейкий (о тесте), вяжущий (о глине)» < гом. кыпч. öзли, öзлү (сүзлекләрдә сирәк очрый), госм. öзлү «тулы кыйммәтле; җиләкле, сутлы» ← гом. көнб. төрки (Радлов I: 1298, 1305) öz «нәрсәнең дә булса иң кыйммәтле состав өлеше, иң сыйфатлысы» ~ чув. вар < *ör id. К. Үз I, III.