ҮГИ, үгәй «неродный (об одном из родителей), сводный (о братьях и сёстрах), не свой, а мужнин или женин (о детях)» > мар. кч. (Исанбаев 1978: ) öгäй, чув. (Сергеев 1968: 76) үкей < гом. кыпч., чыгт., уйг., угыз. öгэй (кырг. öгöй, төркм. öвей. кр.-тат., аз. öгәй), бор. төрки (ДТС: 379) ögäj, хак., алт. ööй, öй id. һ.б. (мәгъ. үзенчәлекләре тур. к. ЭСТЯ I: 405–406) электән бирле монг. үгэй, үгэ «юк, мәхрүм» сүзе белән багланышта аңлатыла, к. яз. монг. (Поппе 1938: 373–374) ügei «ярлы; мескен»; к. ш. ук төр. диал. üvegü «үгәй» ~ яз. монг. ügegü «юксыл; байлыксыз»; бур. уггүй «ятим; анасыз» (-гүй ~ төрки -сыз мәгъ. кушымча) һ.б. Чаг. башк. (БТДҺ: 361) үк йәтим «үксез ятим».

Дерив.: үгиле, үгисез; үгилек (үгәйлек); үгисет-ү (үгәйсет-ү).