ҮГЕТ «наставление» > чув. үкĕт, мар., удм. öгыт id. < гом. кыпч. öгүт (каз., к.-калп. öгит) < бор. төрки (ДТС: 382) ögit id. ← ög- «уйлану, уйландыру» (> башк. өк- id.). сүзеннән, к. ш. ук төркм., төр. диал. öwүт «киңәш, үгет; җәзалау» һ.б. (к. ЭСТЯ I: 500–501) һ.б. (күп телләрдә бар), бор. төрки -т кушымчасы ярдәмендә ясалган. К. Үкен-ү. Федотов II: 299 (бик ярлы).

Дерив.: үгетле, үгетсез; үгетлә-ү; үгетче.