УР-У «жать», диал. (ДС I: 203) «стричь», (Радлов I: 1650) «косить» < гом. кыпч., уйг., алт. ор-, бор. төрки (ДТС: 370) or- ~ чув. выр- ~ тат. диал. (ДС II: 205) ура-, кар., кр.-тат., угыз. ора- id. Шумер. ur- «урып алу» сүзе белән чагыштыру бик тә тәвәккәллек булыр иде. ЭСТЯ I: 468; Федотов I: 136.

Дерив.: урыл-у, урыш-у, урдыр-у ; себ. һ.б. урынты «камыл», ургыч; диал. урынты «игене урып алынган кишәр, басу». К. Урак.